Kalıplar Yasası

Kalıplar Yasası her şeyi karşıtlığıyla öğrendiğimiz Dünya Gezegeni’nde bize yorumsuz, kalıpsız kalmamız gerektiğini hatırlatır. Kalıplar Yasası, bir şeyi ‘’iyi ya da kötü’’ olarak adlandırsak da her kalıp, en iyi niyetlerimize rağmen, biz farklı bir şey yapıp o kalıbı kırmadıkça, zaman içinde kendini yeniden öne süreceğini söyler.

Çocukluk devresinin olayları geçmezler, kendilerini mevsimler gibi tekrar ederler.

ELEANOR FARJEON

Biz insanlar spontane davranma gücüne sahibiz, çünkü bu gezegende özgür iradeye sahip tek canlılarız. Eski şeyleri yeni biçimlerde yapabilir, hayatlarımızı ve davranışlarımızı değiştirebilir ve yeniden planlayıp yapılandırabiliriz. Ama, doğal bir direnç bu olanağı sınırlar; bu direnç, evrenle ve çocukken çevremizi öğrenme ve kendimizi ona uyarlama yollarıyla bağlantılı en temel fiziksel ve psikolojik yapılarımıza dayanır. Kalıplar oluşturma eğilimimiz hayati bir öneme sahiptir.

Kalıplarla Öğrendik

Çocukken, kalıpları gözlemleyerek dünyayı anlamayı öğrendik. Ana babalarımızın programlarına ve kendi iç ritimlerimize uyarak açlık ve doyurulma, gündüz ve gece, uyanma ya da uyuma kalıplarını deneyimledik. Ana babalarımızın çıkardıkları seslerdeki kalıpları tanıyarak ses ve anlamın karışık ilişkisini öğrendik; tekrarlanan kalıplar sonucunda da konuşmayı öğrendik. Tekrarlanan kalıplara güvenerek büyüdük ve onları tekrarlamayı öğrendik- her gece dişlerimizi fırçaladık ve diğer gece ritüellerini yerine getirdik; evde, okulda, işte aynı kalıpları yineledik. On yaşına geldiğimizde, kalıpların gücü hayatımızın bir parçası haline gelmişti. Eleanor Farjeon’un yazdığı gibi, ‘’Çocukluk döneminin olayları geçmez, onlar kendilerini mevsimler gibi yineler.’’

Kalıplar Yasası esasen işlevsiz, olumsuz veya yıkıcı olarak gördüğümüz alışkanlıklara -değiştirmek istediğimiz kalıplara hitap eder. Kalıplar Yasası ilk Isaac Newton tarafından deneyimlenmişti; Newton’un hareketin birinci yasası, ‘’Bir dış kuvvete maruz kalmadıkça, hareketsiz bir nesne hareketsiz kalmaya meyilli olur ve hareket halindeki bir nesne de hareket halinde kalmaya meyilli olur’’ der. Başka bir deyişle alışkanlık kalıplarımızla ilgili olarak, ‘’ Bu kez farklı olacak’’ ya da ‘’Bunu bir daha yapmayacağım’’ demek yeterli değildir. Ya da Mark Twain’in esprisini söylemek gerekirse ‘’Sigarayı bırakmak kolaydır, ben yüzlerce kez bıraktım.’’

Kalıplar Yasası, verdiği kararlardan tekrar tekrar dönen ya da başladığı işi tamamlamama veya (üç, dört kere evlenmek ya da beş kez sigarayı bırakmak gibi) aynı başarısızlıkları tekrarlama kalıbına sahip herkes için önemlidir. Biz olan biteni yakından inceleyene ve başka bir şey yaparak kalıbı kırana dek, her kalıp kendini tekrarlamaya meyillidir. Bu yasa, alışkanlıklarımıza eğilimlerimize dikkat çekerek, onlar için sorumluluk üstlenmemize yardımcı olur -eski alışkanlıklar ile durmadan mücadele değil, farklı bir şey yaparak.

Kalıpları Deneyimlemek

Doğal dünyadaki kalıpları düşünün: Birkaç günlük sıcaktan sonra, güneşin oluşturduğu rüzgarlar sisi nasıl tekrar sahil kentlerine çeker, hayvanlar nasıl kendi içgüdü kalıplarına göre yaşar.
Bilinçaltınızın da nasıl içgüdülere sahip olduğunu ve kendilerini tekrarlamaya meyilli kalıplara ve rutinlere alıştığını düşünün.
Alışılmış bir kalıbı değiştirmek için gerekli enerjiyi dikkate alın. Eski kalıpları kırma konusundaki başarısızlık, yeni bir kalıba geçmek için gerekli kuvveti ve zamanı küçümsemekten kaynaklanıyor olabilir mi?
Herhangi bir kalıbı değiştirmenin güçlü bir kararlılık, azim -ve neredeyse kahramanca bir savaş -gerektirdiğini görün.